oostende de haan blankenberge
Doris Klausing
Doris Klausing Oostende

Doris Klausing

‘een vrouw met een hart voor maritiem erfgoed’

Doris Klausing is geboren en getogen in Oostende. De stad is haar leven en werk. Haar interesse en voeling met de zee, haar hart voor de folklore, het rijke vissersleven en de zeeliederen kreeg ze mee van van haar vader Jef Klausing. Vandaag zet ze zich actief in voor het behoud van ons maritiem erfgoed. Ze speelt daarbij met de idee van een Oostends Maritiem Museum.

“Na mijn loopbaan was ik aan een nieuwe uitdaging toe. In het archief en liedjesrepertorium van mijn vader vond ik een tekst terug van een lamentatielied dat mij, als kind, enorm beroerd en ontroerd had: ‘… Wij vissersvolk zonder waarde vinden in zee onze dood …’ Deze zin en respect voor de vissers was onder andere de drijfveer om mijn roman ‘Pekel en Kabeljauw’ te schrijven, een verhaal over de harde tijd van de IJslandvaarders in 1888.

Mensen die de visserscultuur nog een warm hart toedragen zijn zeldzaam. Tradities en rituelen verliezen belangstelling. Onze rijke volksfeesten, stoeten, processies, zeewijdingen, wijdingen van Sint Hubertusbrood, strandspelen … zijn bijna voorgoed verbannen naar het rijk van beschimmelde kelders. Ook waargebeurde verhalen over zeerampen, vliegende stormen en reddingen op zee verdwijnen voorgoed in het kielzog van het ‘nu’ zonder een schuimspoor na te laten. Het besef dat de vergeetput wijd open staat is voor mij de aanleiding om ons maritiem erfgoed te bewaren en toegankelijk te maken via vertellingen en verhalen van waargebeurde feiten voor kinderen en volwassenen.

Een ander punt is het behoeden van ons maritiem roerend erfgoed. Erfgoed, dat zeker meer aandacht verdient. Oude vissersboten, zoals De Siol, een uniek exemplaar, de slipway, oude viskarren, … moeten we aan het publiek (opnieuw) kunnen voorstellen. Misschien de eerste stukken voor een Oostends Maritiem Museum? Ook Jacob Kien, vuurtorens, kapers, de Oostendse Compagnie, ferryboten en de Zeemacht … verdienen er een eminente plaats. Visserijfeesten en vissersstoeten zouden weer tot leven moeten komen en naast het opnieuw ontdekken van onze stadsgeschiedenis zou ook ons streekgebonden zingend erfgoed weer op de kaart moeten. En wat met de vismijn? Samenwerking met cultuur en toerisme kan een win-win plaatje worden.”


Doris Klausing
doris.klausing8@gmail.com

Terug naar het overzicht
Visit Us On FacebookVisit Us On YoutubeVisit Us On Instagram